Wartość rezystancji mocy zerowej RT (Ω)
RT odnosi się do wartości rezystancji mierzonej w określonej temperaturze T przy użyciu mocy pomiarowej powodującej nieznaczną zmianę wartości rezystancji w stosunku do całkowitego błędu pomiaru.
Zależność pomiędzy wartością rezystancji a zmianą temperatury elementów elektronicznych jest następująca:
RT = RN expB(1/T – 1/TN)
RT: Rezystancja termistora NTC w temperaturze T (K).
RN: Rezystancja termistora NTC przy temperaturze znamionowej TN (K).
T: Określona temperatura (K).
B: Stała materiałowa termistora NTC, znana również jako wskaźnik wrażliwości termicznej.
exp: wykładnik oparty na liczbie naturalnej e (e = 2,71828…).
Zależność ta ma charakter empiryczny i charakteryzuje się dokładnością jedynie w ograniczonym zakresie temperatury znamionowej TN lub rezystancji znamionowej RN, gdyż stała materiałowa B jest sama w sobie funkcją temperatury T.
Nominalna rezystancja mocy zerowej R25 (Ω)
Zgodnie z normą krajową, znamionowa wartość rezystancji przy zerowej mocy to wartość rezystancji R25 zmierzona przez termistor NTC w temperaturze odniesienia 25°C. Ta wartość rezystancji jest nominalną wartością rezystancji termistora NTC. Zwykle określa się również wartość rezystancji termistora NTC.
Stała materiałowa (wskaźnik wrażliwości termicznej) wartość B (K)
Wartości B definiuje się jako:
RT1: Zerowy opór mocy przy temperaturze T1 (K).
RT2: Wartość rezystancji mocy zerowa przy temperaturze T2 (K).
T1, T2: Dwie określone temperatury (K).
W przypadku powszechnie stosowanych termistorów NTC wartość B waha się od 2000K do 6000K.
Współczynnik temperaturowy zerowego oporu mocy (αT)
Stosunek względnej zmiany rezystancji zerowej termistora NTC w określonej temperaturze do zmiany temperatury powodującej tę zmianę.
αT: zerowy współczynnik temperaturowy oporu mocy w temperaturze T (K).
RT: Wartość oporu elektrycznego zerowa w temperaturze T (K).
T: Temperatura (T).
B: Stała materiałowa.
Współczynnik rozproszenia (δ)
Przy określonej temperaturze otoczenia współczynnik rozproszenia termistora NTC jest stosunkiem mocy rozproszonej w rezystorze do odpowiadającej mu zmiany temperatury rezystora.
δ: współczynnik rozproszenia termistora NTC, (mW/ K).
△ P: Moc pobierana przez termistor NTC (mW).
△ T: Termistor NTC pobiera moc △ P, odpowiadającą zmianie temperatury korpusu rezystora (K).
Stała czasowa cieplna elementów elektronicznych (τ)
W warunkach zerowej mocy, gdy temperatura gwałtownie się zmienia, temperatura termistora zmienia się w czasie potrzebnym na osiągnięcie 63,2% z dwóch pierwszych różnic temperatur. Stała czasowa termiczna jest proporcjonalna do pojemności cieplnej termistora NTC i odwrotnie proporcjonalna do jego współczynnika rozpraszania ciepła.
τ: stała czasowa cieplna (S).
C: Pojemność cieplna termistora NTC.
δ: współczynnik rozproszenia termistora NTC.
Moc znamionowa Pn
Dopuszczalny pobór mocy przez termistor w pracy ciągłej przez długi czas w określonych warunkach technicznych. Przy tej mocy temperatura obudowy rezystora nie przekracza jego maksymalnej temperatury roboczej.
Maksymalna temperatura pracyTmax: maksymalna temperatura, w której termistor może pracować nieprzerwanie przez długi czas w określonych warunkach technicznych. T0 – temperatura otoczenia.
Komponenty elektroniczne mierzą moc Pm
W określonej temperaturze otoczenia, wartość rezystancji elementu oporowego nagrzewanego prądem pomiarowym można pominąć w odniesieniu do całkowitego błędu pomiaru. Zazwyczaj wymaga się, aby zmiana wartości rezystancji była większa niż 0,1%.
Czas publikacji: 29 marca 2023 r.