Kontaktrony i czujniki Halla

Kontaktrony i czujniki Halla

Kontaktrony i czujniki Halla
Czujniki magnetyczne są stosowane we wszystkim, od samochodów po telefony komórkowe. Jakiego magnesu powinienem używać z moim czujnikiem magnetycznym? Czy powinienem zastosować czujnik Halla czy kontaktron? Jak magnes powinien być skierowany w stronę czujnika? O jakich tolerancjach powinienem się martwić? Dowiedz się więcej, zapoznając się z przewodnikiem firmy K&J dotyczącym określania kombinacji magnesu i czujnika.

Co to jest kontaktron?

Dwa czujniki Halla i kontaktron. Kontaktron znajduje się po prawej stronie.
Kontaktron jest przełącznikiem elektrycznym obsługiwanym przez przyłożone pole magnetyczne. Składa się z pary styków na trzcinach z metalu żelaznego w hermetycznej szklanej obudowie. Styki są normalnie otwarte i nie tworzą kontaktu elektrycznego. Przełącznik jest uruchamiany (zamykany) poprzez zbliżenie magnesu do przełącznika. Po odciągnięciu magnesu kontaktron powróci do pierwotnego położenia.

Co to jest czujnik Halla?
Czujnik Halla to przetwornik, który zmienia napięcie wyjściowe w odpowiedzi na zmiany pola magnetycznego. W pewnym sensie czujniki Halla mogą ostatecznie pełnić podobną funkcję jak kontaktron, ale bez ruchomych części. Pomyśl o tym jak o komponencie półprzewodnikowym, dobrym do zastosowań cyfrowych.

To, który z tych dwóch czujników będzie odpowiedni dla Twojego zastosowania, zależy od wielu czynników. Czynniki obejmują koszt, orientację magnesu, zakres częstotliwości (kontaktrony zwykle nie nadają się do użytku powyżej 10 kHz), odbicie sygnału i projekt powiązanego obwodu logicznego.

Magnes – orientacja czujnika
Kluczową różnicą między kontaktronami a czujnikami Halla jest właściwa orientacja wymagana dla magnesu aktywującego. Czujniki z efektem Halla aktywują się po przyłożeniu pola magnetycznego prostopadłego do czujnika półprzewodnikowego. Większość szuka bieguna południowego magnesu skierowanego we wskazane miejsce na czujniku, ale sprawdź arkusz specyfikacji czujnika. Jeśli obrócisz magnes do tyłu lub na bok, czujnik nie zostanie aktywowany.

Kontaktrony to urządzenia mechaniczne z ruchomymi częściami. Składa się z dwóch drutów ferromagnetycznych oddzielonych małą szczeliną. W obecności pola magnetycznego równoległego do tych przewodów, stykają się one ze sobą, tworząc kontakt elektryczny. Inaczej mówiąc, oś magnetyczna magnesu powinna być równoległa do długiej osi kontaktronu. Hamlin, producent kontaktronów, ma na ten temat doskonałą notę ​​aplikacyjną. Zawiera świetne diagramy pokazujące obszary i orientacje, w których czujnik będzie aktywowany.
Właściwa orientacja magnesu: czujnik Halla (po lewej) kontra kontaktron (po prawej)
Należy zauważyć, że możliwe i często stosowane są inne konfiguracje. Na przykład czujniki Halla mogą wykryć stalowe łopatki wirującego „wentylatora”. Stalowe łopatki wentylatora przechodzą pomiędzy stacjonarnym magnesem a stacjonarnym czujnikiem. Kiedy stal znajdzie się pomiędzy nimi, pole magnetyczne zostanie przekierowane z dala od czujnika (zablokowane) i przełącznik zostanie otwarty. Kiedy stal się oddala, magnes zamyka przełącznik